KITAB PENAWAR BAGI HATI FASAL YANG PERTAMA : PADA MENYATAKAN [TENTANG NIKMATNYA] MATA

OLEH : ASY SYEIKH ABDUL QODIR BIN ABDUL MUTTOLIB  AL INDONISI AL MANDILI (ULAMA DAN GURU MASJIDIL HARAM MEKAH)

FAEDAH PENGLIHATAN YANG BERKAITAN DENGAN DUNIA DAN AKHIRAT

Ketahui[lah] oleh mu [wahai saudara-saudara ku sekelian] bahawasanya mata engkau itu [yang telah] menjadikan [akan] dia oleh Allah Taala bagi [kegunaan] engkau [sehari-hari adalah] kerana [ianya mempunyai] beberapa faedah yang [boleh kita] bangsa[kan] [kepada] akhirat dan [beberapa faedah bagi kegunaan engkau yang boleh kita] bangsa[kan kepada] dunia.

FAEDAH MATA YANG DIBANGSAKAN KEPADA AKHIRAT

Maka [se]setengah daripada segala faedah[-faedah]nya yang [di]bangsa[kan kepada] akhirat [itu ialah engkau menggunakan mata engkau itu untuk] memandang kepada [kehebatan Allah Taala dalam menciptakan] langit dan matahari dan bulan dan bintang dan lainnya.

Supaya [dengan menggunakan pandangan mata kasar engkau itu dan pandangan mata halus engkau itu dapatlah] berdalil [oleh] engkau dengan dia atas ada[nya] Allah Taala.

Dan [dapatlah berdalil di] atas keesaan Nya dan [di] atas [ke]kuasaan Nya [atas sekelian makhluk Nya].

Dan [se]setengah daripada[ faedah]nya [yang dibangsakan kepada akhirat ialah engkau dapat] melihat akan [Al] Quran dan [engkau dapat] melihat akan jalan [untuk engkau menuju] kepada masjid dan [engkau dapat melihat akan jalan untuk menuju] kepada tempat [untuk engkau] menuntut ilmu[-ilmu agama].

FAEDAH MATA YANG DIBANGSAKAN KEPADA DUNIA

Dan [se]setengah daripada faedahnya yang [di]bangsa[kan kepada] dunia [ialah engkau dapat] melihat [kepada] perusahaan engkau.

Dan [dapat] melepaskan engkau daripada segala yang menyakiti [engkau] seperti [tersilap langkah lalu] jatuh [ke bawah] dan [seperti tersilap langkah lalu] berlaga [dengan sesuatu].

BERSYUKUR DENGAN NIKMAT PENGLIHATAN

Dan bermula [cara untuk] mensyukurkan [akan nikmat anugerah] mata itu [ialah dengan cara] memelihara[nya dan menjaganya] daripada[ fitnah mata]nya tiap-tiap [kali matanya hendak] melihat [kepada] yang haram.

Seperti [matanya hendak] melihat [kepada] perempuan yang lain daripada isterinya dan [memelihara matanya daripada hendak melihat kepada yang lain daripada] sahayanya dan mahramnya.

Dan [di antara makna mensyukuri nikmat anugerah matanya ialah dengan memelihara matanya daripada yang haram] seperti melihat akan muda belia dan seperti melihat akan aurat laki-laki.

Maka lazimkan[lah dan bersentiasalah] oleh mu akan memelihara mata engkau [itu daripada melihat yang haram sebagaimana yang disebutkan larangannya itu].

Kerana [berpandukan kepada] firman Allah Taala,ertinya, “bersabda[lah] oleh mu [wa]hai Rasulullah bagi sekelian [orang-orang] yang beriman, [maka] pejamkan[lah] oleh kamu akan mata kamu daripada [melihat] barang yang tiada harus bagi kamu melihatnya nescaya memejam oleh mereka itu akan segala mata mereka itu dan suruh[lah] oleh mu akan mereka itu dengan memelihara faraj mereka itu nescaya memelihara mereka itu akan [segala] faraj mereka itu daripada barang yang haram dikerjakan [akan] dia dan yang demikian ([kelakuan] memelihara[kan]) itu lebih baik bagi mereka itu [dan] bahawasanya Allah Taala sangat mengetahui akan batin [apa sahaja] yang mengerjakan kamu akan dia semacam [pengetahuan Allah Taala] dengan zahirnya maka membalas Ia akan mereka itu atasnya”.[Surah An Nur Ayat 30]

[Yang] ada pada ayat ini [ialah] mengajar[kan kita semua supaya ber]kelakuan yang baik dan memberitahu [akan mereka apakah perkara yang patut mereka lakukan] dan menakutkan [mereka daripada melakukan perkara yang tidak patut mereka lakukan].

Maka adapun [makna] mengajar adab [di dalam ayat di atas] maka firman Nya,

 [ertinya,] “bersabda[lah] oleh kamu [wahai Muhammad sollallahu alaihi wasallam] bagi sekelian [orang-orang] yang beriman nescaya memejamkan mereka itu akan segala mata mereka itu”.

[iaitu memelihara mata mereka] daripada [segala] barang yang tiada halal memandang kepadanya.

Dan dengan ini perkataan[lah maka] menyuruh Allah Taala akan hamba Nya dengan berkelakuan yang baik iaitu memelihara[kan] matanya daripada melihat yang haram dan memelihara[kan] kemaluannya daripada yang tiada halal dikerjakan dengan dia.

Maka wajib atas sekelian hamba [Nya] menjunjung perintah tuhannya dan jika [dia] tiada [menjunjungnya] nescaya adalah ia jahat perangai[nya] dan patut[lah] ia dimurkai [oleh tuhannya] dan diseksa [akannya].

Dan adapun [Allah Taala] memberitahu [tentang kesan berkelakuan baik itu] maka firman Nya,  [ertinya,] “bermula [yang] demikian [itu iaitu] memejamkan mata dan memelihara[kan] faraj itu [kesannya] lebih membersihkan [jiwa] dan lebih menambahkan [kesucian] bagi mereka itu”.

[Bahawa] memberitahu Allah Taala dengan ini perkataan [di] atas bahawasanya memejamkan mata dan memelihara[kan] faraj itu keduanya [adalah menjadi] sebab bagi [keupayaan seseorang hamba] membersihkan hati[nya] daripada segala dosa dan sebab bagi mem[per]banyakkan [lagi] pekerjaan kebajikan[nya].

Dan adapun [makna yang] menakutkan [daripada melakukan perkara yang diharamkan itu maka terdapat di dalam] firman Nya [iaitu],[[ertinya,] “bahawasanya Allah Taala sangat mengetahui akan [yang] batin barang [apa sekalipun] yang mengerjakan kamu akan dia [sama] seperti mengetahui Ia akan zahirnya” maka [kesannya ialah] selagi membalas Ia akan dia.

Jika ada ia [melakukan perkara-perkara] yang baik [maka] nescaya membalas Ia [akan dia] dengan pahala dan kesenangan dan syurga.

Dan [adapun] jika ada ia [melakukan perkara-perkara yang berbentuk] kejahatan maka [sudah tentu akan] membalas Ia dengan [azab] seksa dan api neraka [wal’iyazubillah].

Dan firman Nya Allah Taala, ertinya, “mengetahui oleh Allah Taala akan khianat segala mata iaitu [perbuatan] mencuri oleh mata itu akan memandang kepada yang diharamkan dan mengetahui Ia akan barang yang menyembunyi oleh segala hati daripada [ber]cita-cita [hendak] mengerjakan kejahatan dan [ber]cita-cita [untuk] mengerjakan kebajikan”.[Surah Ghafir Ayat 19]

Hadith 2. Dan [dari Ali Ibnu Abu Tolib bahawa] sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “bahawasanya [haram] memandang kepada tempat yang elok daripada tubuh perempuan itu [perumpamaannya samalah] seperti [kesan] anak panah yang beracun [menusuk masuk racunnya ke dalam tubuh] daripada segala anak panah iblis (pada sangat segera membinasakan) maka barangsiapa meninggal[kan] dia kerana takut[kan azab] Allah Taala [maka] nescaya memperasakan dia oleh Allah Taala akan kesedapan amal ibadah yang menyukakan ia akan dia”.

Menceritakan akan ini hadith oleh Al Hakim daripada Huzaifah [Ibnu Husail] radhiyallahu anhu dan menghukumkan ia akan sanadnya dengan soheh.

Hadith 3. Dan [dari Abu Hurairah radhiyallahu anhu bahawa] sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “ada bagi tiap-tiap manusia itu bahagiannya daripada zina [yang ingin dia lakukan], maka dua mata itu [dikira] berzina keduanya dan zina keduanya [itu ialah kerana] memandang [dia] kepada barang yang tiada harus dipandang [kepadanya] dan kedua tangan itu [dikira] berzina keduanya dan zina keduanya [itu ialah kerana] menampar [dia] akan yang dilarang menamparnya dan kedua kaki [itu dikira] berzina keduanya dan zina keduanya [itu ialah kerana] berjalan [dia] kepada tempat yang haram [dia] berjalan kepadanya dan bermula mulut itu [dikira] berzina ia dan zinanya [itu ialah kerana] mengkucup [dia] akan yang tiada halal dikucup[nya] dan bermula hati itu berkehendak ia [kepada melakukan zina] dan mencita-cita[kan] ia dan membenarkan akan yang demikian itu oleh faraj (dengan bahawa mengerjakan ia akan zina itu) atau mendustakan ia akan dia (dengan bahawa tertegah ia daripada[ melakukan]nya)”.

Menceritakan akan ini hadith oleh [Al Bukhari hadith no 6243,] Muslim [hadith no 6753, Ahmad hadith no 8321] dan Al Baihaqi daripada Abu Hurairah radhiyallahu anhu.

Dan ada pada hadith ini [yang] menunjukkan atas [makna] bahawasanya asal bagi [berlakunya] zina faraj itu [terlebih dahulu dilakukan oleh] dua mata.

Dan hendaklah menilik engkau [dengan bersungguh-sungguh] kepada segala anggota engkau dengan apa[kah] pekerjaan yang patut ia [lakukan serta apakah pekerjaan yang tidak patut dia lakukan] dan akan apa[kah] pekerjaan yang dinanti-nanti[kan balasan] baginya.

Maka [hendaklah] memelihara engkau akan segala anggota engkau itu sebagai pelihara[an] yang [se]patut padanya dengan pekerjaan yang dinanti[-nantikan balasan] baginya itu.

Maka jika pekerjaan itu sangat besar [balasannya] nescaya [hendaklah] engkau pelihara anggota [engkau] itu dengan pelihara yang bersangatan [juga].

Maka [ingatlah wahai orang-orang yang beriman bahawa] bermula [kelebihan] kaki itu [pada hari akhirat nanti] adalah dinanti-nanti[kan] akan berjalan[-jalan] di dalam kebun[-kebun] syurga dan mahligai[-mahligai]nya.

Dan adapun [kelebihan] tangan itu [pula] maka dinanti-nanti[kan] baginya [untuk] mencapai buah-buahan syurga dan minuman[-minuman]nya.

Seperti itulah [juga] segala anggota[-anggota]  yang lain.

Maka mata [contohnya] hanyasanya ia kerana [hendak] memandang kepada zat Allah Taala di dalam syurga dengan tiada menyerupai kelakuan melihat [kepada segala] yang baharu.

[Sebagaimana firman Allah Taala dalam Surah Al Qiyamah Ayat 22-23,

yang bermaksud, “Pada hari akhirat itu, muka-muka dan wajah-wajah orang-orang yang beriman berseri-seri. (22) Kepada Tuhannyalah mereka melihat (23)”.]

Dan tiada ada [nikmat] di dalam [mana-mana] negeri [di] dunia [ini] dan tiada ada [nikmat] di [dalam mana-mana] negeri [di] akhirat [nanti yang mana] nikmat[nya] yang lebih [ter]besar daripada nikmat melihat [zat] tuhan itu.

Maka patut sangat[lah] bagi mata yang dinanti[-nanti]kan baginya [untuk menikmati] akan sebesar-besar nikmat [iaitu dapat melihat tuhan itu] bahawa dipelihara akan dia dengan sehingga-hingga pe[me]lihara[an] dan dimuliakan [akan] dia [dengan] sehabis-habis [pe]mulia[an].

Dan bahawa tiada dikotorkan [akan] dia dengan memandang akan yang haram.