OLEH : ASY SYEIKH ABDUL QODIR BIN ABDUL
MUTTOLIB AL INDONISI AL MANDILI (ULAMA
DAN GURU MASJIDIL HARAM MEKAH)
Ketahuilah oleh mu [wahai saudara-saudara ku sekelian] bahawasanya Allah
Taala [yang telah] menjadikan Ia bagi engkau akan perut [engkau itu] kerana
[ianya mempunyai] beberapa faedah yang [boleh di]bangsa[kan kepada] agama dan
[mempunyai] beberapa faedah yang [boleh di]bangsa[kan kepada] dunia.
FAEDAH PERUT YANG DIBANGSAKAN KEPADA AGAMA
Adapun faedahnya yang [boleh di]bangsa[kan kepada] agama maka [dapatlah]
memberi[kan] oleh perut [engkau] itu akan segala [keperluan untuk tubuh] badan
[engkau seperti] akan [memberikan] bantuan [kepada tubuh badan engkau] daripada
[segala] yang berubah di dalamnya [seperti contohnya perut engkau dapat
menukarkan] daripada makanan [yang engkau makan] kepada darah dan kepada air
mani yang dengan dia [engkau akan] mendapat[kan] anak dan berkekalan[lah dunia
ini didiami] oleh [beberapa generasi] manusia [hingga ke hari kiamat].
Maka dengan [selamat] sejahtera[nya] segala anggota perut [engkau] (seperti
jantung dan limpa dan paru-paru dan perut besar) [maka akan selamat]
sejahtera[lah baki anggota lain] yang tinggal daripada segala badan daripada
segala penyakit yang menegah[kan anggota badan] daripada menunaikan segala
ibadah dengan sempurna.
Dan adapun faedahnya yang [di]bangsa[kan kepada] dunia maka [perut engkau
dapat] menyempurnakan kesedapan segala makanan [yang engkau makan] dan [segala]
minuman [yang engkau minum] dan jimak [engkau dengan isteri engkau] kerana
ketiga-tiganya itu adalah ia pada ketika sihat[nya] perut.
BERSYUKUR DENGAN NIKMAT PERUT
Dan bermula [cara untuk] mensyukurkan nikmat perut ini [ialah dengan cara]
memeliharanya daripada [makan] makanan yang haram dan [makan makanan] yang
syubhah.
[Dan makna syubha itu] ertinya yang tiada diyakinkan [di dalam diri
seseorang] akan halalnya dan tiada diyakinkan [di dalam dirinya] akan haramnya
[bahkan dia ragu-ragu adakah ianya halal atau haram].
Dan [begitu juga cara untuk bersyukur dengan nikmat perut itu ialah dengan
cara] memeliharanya daripada [makan makanan sehingga] bersangatan kenyang.
SEBAB DILARANG MAKAN MAKANAN YANG HARAM DAN SHUBHAH
Dan hendaklah bersungguh-sungguh engkau [dalam] memelihara perut [engkau]
itu daripada [memasukkan sesuatu] yang haram [ke dalam perut engkau itu] dan
[juga memelihara perut engkau itu daripada memasukkan sesuatu] yang syubhah
kerana [disebabkan oleh adanya] tiga perkara,
Pertama, [hendaklah engkau bersungguh-sungguh memelihara perut engkau itu] kerana
takut[lah engkau] daripada [mendapat engkau akan] seksa api neraka [di hari
akhirat nanti].
Telah berfirman Allah Taala,ertinya, “bahawasanya
sekalian mereka yang makan mereka itu [akan] harta anak yatim kerana [hendak
berlaku] zalim [terhadap anak yatim itu maka] hanyasanya makan mereka itu [dan
memasukkan mereka itu] di dalam perut mereka itu akan [sesuatu yang menjadi]
sebab bagi [masuknya mereka itu ke dalam] api neraka [dan] selagi akan masuk
mereka itu ke dalam api neraka yang bernyala-nyala”.[Surah An Nisa Ayat
10]
Hadith
11. Dan sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “tiada masuk ke dalam syurga [sesuatu]
daging yang tumbuh [ia] daripada [hasil makan] makanan yang haram”.
Hadith
12. Dan [dari Ka’ab Ibnu ‘Ujroh radhiyallahu anhu bahawa ber]sabda Nabi
[Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “tiap-tiap daging yang tumbuh [ia] daripada [hasil makan] makanan
yang haram maka api neraka itu [adalah] lebih utama dengan dia [untuk
memasuki]nya”.
Hadith
13. Dan [dari An Nu’man Ibnu Basyir radhiyallahu anhu bahawa ber]sabda Nabi
[Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “maka barangsiapa [yang] memelihara dirinya daripada segala [perkara]
yang syubhah maka sesungguhnya telah menuntut bersih ia akan agamanya dan
dirinya”.
Yang kedua, bahawasanya [sesiapa] yang makan akan makanan yang haram dan [makan akan
makanan] yang syubhah itu [maka] tiada [akan] diberi[kan] petunjuk akan dia
kepada [rajin mengerjakan] ibadah.
Kerana tiada patut bagi [seseorang yang ingin] mengerjakan ibadah itu
melainkan [hendaklah seseorang itu seseorang] yang suci daripada segala
kekotoran samada [ke]kotoran yang dapat dilihat dengan mata [kasar] seperti
najis [tahi dan air kencing] atau [suci ia daripada segala ke]kotoran yang
tiada dapat dilihat [dengan mata kasarnya] seperti [suci ia daripada] hadath
kecil dan hadath besar dan [juga suci ia daripada] makan [makanan] yang haram
dan [makan makanan] yang syubhah.
Yang ketiga, bahawasanya [seseorang] yang makan akan makanan yang haram dan [makan
akan makanan] yang syubhah itu [akan] ditegahkan akan dia daripada [rajin]
mengerjakan kebajikan.
Dan jika[lau lah] mengerjakan ia akan dia [sekalipun] nescaya tiada
diterima daripada[ ibadah]nya [itu] dan tiada ada bagi[ ibadah]nya [itu]
melainkan penat [lelah mengerjakannya] jua [dan sia-sia sahaja amal ibadahnya
itu].
Hadith
14. [Dari Abu Hurairah radhiyallahu anhu bahawa ber]sabda Nabi [Muhammad]
sallallahu alaihi wasallam :ertinya, “beberapa
banyak daripada yang [menunaikan] sembahyang malam [tetapi] tiada ada baginya
daripada sembahyang[ yang ditunaikan]nya [itu] melainkan [hanya yang dia dapat
ialah] berjaga [malam sahaja tanpa pahala] dan beberapa banyak daripada [orang]
yang [ber]puasa [tetapi] tiada ada baginya daripada puasanya melainkan [hanya
yang dia dapat ialah] lapar dan dahaga [sahaja tanpa pahala]”.
Hadith
15. Diceritakan daripada [Abu Yahya Al Qattat daripada Mujahid daripada] Ibnu
‘Abbas radhiyallahu anhuma :ertinya, “tiada
menerima [oleh] Allah Taala akan sembahyang seseorang yang ada di dalam
perutnya [sesuatu] yang haram”.
SEBAB DILARANG MAKAN MAKANAN HINGGA BERSANGATAN KENYANG
Adapun [makan akan makanan sehingga] bersangatan kenyang maka hanyasanya
dituntut [dan diminta] daripada menjauhkannya kerana beberapa perkara,
Pertama, kerana bahawasanya banyak makan itu [sehingga bersangatan kenyang adalah
menjadi salah satu] sebab bagi [menjadi] keras[nya] hati [seseorang itu].
Yang kedua, bahawasanya pada banyak makan itu [sehingga bersangatan kenyang akan]
membangkitkan segala anggota [dan memberikan semangat kepadanya] pada
[melakukan perkara-perkara] yang sia-sia dan pada [mudahnya rasa hendak melakukan]
kejahatan.
Dan ketiga, [p]ada [sifat suka] menbanyakkan makan [makanan sehingga bersangatan
kenyang] itu [boleh] membinasakan kecerdikan dan kepintaran dan sebab bagi
[menjadi] sedikit [ke]faham[an] dan [kurang] pengetahuan [kerana penuh dengan
makanan].
Dan yang keempat, bahawasanya banyak makan [sehingga bersangatan kenyang] itu [menjadi]
sebab bagi sedikit [kemahuan hendak ber]ibadah kerana bahawasanya manusia itu
apabila membanyakkan ia akan makan [makanan] nescaya berat[lah] badannya
[dengan makanan itu] dan mengantuk[lah] matanya [kerana ruang-ruang kosong
telah dipenuhi oleh makanan].
Dan yang kelima, bahawasanya membanyakkan makan [makanan sehingga bersangatan kenyang] itu
[adalah menjadi] sebab bagi ketiadaan [rasa] sedap [dan hilangnya kemanisan
ketika] mengerjakan ibadah.
Dan yang keenam, bahawasanya pada membanyakkan makan [makanan sehingga bersangatan
kenyang] itu ditakuti [akan ter]jatuh kepada ]perkara] yang haram dan [jatuh
kepada perkara] yang syubah.
Dan yang ketujuh, bahawasanya pada [makan makanan sehingga bersangatan kenyang]nya [itu
akan] menyusahkan hati[nya] dan mempenatkan badan[nya] pada mencari[
bahan-bahan untuk memasak]nya dan mensediakannya dan memakannya dan
melepaskan[nya] daripada [ke]mudharat[an]nya.
Dan yang kelapan, bahawasanya membanyakkan makan [makanan sehingga bersangatan kenyang] itu
[adalah menjadi] sebab bagi bersangatan sakit mati kerana kesakitan [ketika
hendak mati] dan kesusahan [ketika hendak melepaskan kematian] itu [berkait
rapat dengan] sekadar [mana] kesedapan [yang dikecapi di] dunia.
Yang kesembilan, bahawasanya pada[ mambanyakkan makan makanan sehingga bersangatan
kenyang]nya [itu akan] mengurangkan pahala akhirat.
Dan yang kesepuluh, bahawasanya pada[ membanyakkan makan makanan
sehingga bersangatan kenyang]nya [itu akan membanyakkan] hisab [amal
perbuatannya] pada hari kiamat [nanti].
Telah menyebut akan sepuluh perkara ini oleh Imam Al Ghazali di dalam “Minhajul
‘Abidin”.
Hadith
16. Telah datang beberapa hadith Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam
pada mencela akan kenyang setengah daripadanya :ertinya, “bermula orang yang sempurna iman [itu maka] memakan ia [akan
makanannya] pada satu perut [sahaja] dan orang yang kafir [pula] makan ia [akan
makanan] pada tujuh perut[nya], memada[lah] akan anak cucu Adam [dengan]
beberapa suap[an daripada makanan] yang [bertujuan untuk] membetulkan akan
tulang belakangnya [supaya mudah untuk beribadah kepada Allah Taala], [tetapi]
jika ada ia menuntut [supaya di]tambah[kan akan makanan] dan tak dapat tiada
[dia] daripada [keinginan hendak] menambah[kan suapan makanan ke dalam
perutnya] maka sepatutnya sepertiga [daripada satu perutnya itu disediakan]
bagi [ruang untuk mengisi] makanan dan sepertiga [daripada satu perutnya itu
disediakan] bagi [mengisi] minuman dan sepertiga [lagi daripada satu perutnya
itu disediakan] bagi mengeluarkan [per]nafas[sannya]”.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan