OLEH : ASY SYEIKH ABDUL QODIR BIN ABDUL
MUTTOLIB AL INDONISI AL MANDILI (ULAMA
DAN GURU MASJIDIL HARAM MEKAH)
Adalah sangat loba [engkau dan tamak engkau] atas [nafsu makan] makanan itu
[adalah dikira] setengah daripada asal [timbulnya] segala kejahatan.
[Ini adalah] kerana perut [itu adalah] tempat keluar[nya] bagi segala
keinginan.
Kerana daripadanya[lah] terjadi[nya] keinginan faraj.
Kemudian apabila mengerasi [akan engkau] oleh keinginan [nafsu makan]
makanan [engkau] dan keinginan [nafsu] jimak [engkau maka] nescaya terjadi
daripadanya [dan timbul pula keinginan] sangat loba [engkau dan tamak engkau]
kepada harta.
Kerana tiada dapat [untuk engkau] menunaikan dua keinginan itu [iaitu
keinginan makan dan keinginan faraj] melainkan dengan harta.
Dan terjadi [selepas] daripada [ke]ingin[an engkau] kepada harta itu
[ke]ingin[an engkau] kepada kemegahan [dan kemasyhuran] kerana sukar [hendak]
mengusaha[kan] akan harta itu melainkan dengan [ada bersamanya] kemegahan.
Kemudian apabila menuntut[lah] ia akan harta dan kemegahan dan
mendapat[lah] ia akan keduanya nescaya berhimpun [pula] padanya oleh beberapa
banyak [lagi] daripada kebinasaan seperti riyak dan takabbur dan dengki dan
berseteru dan lain daripadanya.
Dan tempat keluar semuanya perut.
Hadith
22. Maka bersabda ia [sollallahu alaihi wasalllam],ertinya, “tiada ada
pekerjaan yang lebih kasih kepada Allah Taala daripada lapar dan dahaga”.
Hadith
23. Dan bersabda ia [sollallahu alaihi wasalllam],ertinya, “penghulu segala
pekerjaan itu [adalah] lapar”.
Hadith
24. Dan sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “berfikir
itu [dikira] setengah [daripada] ibadah dan sedikit makan itu [dikira] ia satu
ibadah”.
Hadith
25. Dan bersabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, “yang
lebih afdhal daripada [kalangan] kamu pada sisi Allah Taala [ialah] yang lebih
lama lapar[nya] dan [lebih lama] berfikir[nya] dan yang lebih dibenci daripada
[kalangan] kamu kepada Allah Taala [ialah] tiap-tiap [orang] yang banyak makan
[dan] banyak minum [dan] banyak tidur”.
Hadith
26. Dan sabda Nabi [Muhammad] sollallahu alaihi wasallam,ertinya, ”tiada
memenuhkan manusia akan bejana yang lebih jahat daripada perutnya, [maka]
memadai[lah] akan [seseorang] manusia [itu] oleh beberapa suap [sahaja] yang membetulkan
akan tulang belakangnya”.
Menyebut akan hadith ini Al Imam Al Ghazali di dalam kitab Al Arba’in Fi
Usul Ad Din.
Dan ketahui[lah] oleh mu bahawasanya lapar itu [ada] beberapa faedah [di
dalamnya].
Setengah daripada[ faedah]nya [ialah] nipis hati[nya] hingga mendapat ia
akan sedap[nya ketika] mengerjakan [amal] ibadah.
Dan setengah daripada[ faedah]nya [itu ialah] cerdik hati[nya] kerana
kenyang itu [boleh] menyebabkan bodoh.
Dan setengah daripada[ faedah]nya [itu ialah boleh] memecahkan keinginan
[hendak] mengerjakan maksiat dan [dapat] mengerasi atas [kehendak] nafsu[nya]
yang sangat [sentiasa] menyuruh [tuannya] dengan [melakukan] kejahatan.
Dan setengah daripada[ faedah]nya [ialah merasa] ringan tubuh [badannya]
bagi [menunaikan] sembahyang tahajjud dan [bagi] mengerjakan [amal] ibadah
[yang lain] dan [bagi meng]hilang[kan rasa] mengantuk [disebabkan oleh
kekenyangannya itu] yang [mana kekenyangannya itu boleh] menegah[kan] ia [akan
dirinya] daripada [berterusan untuk melakukan amal] ibadah.
Dan setengah daripada[ faedah]nya [ialah merasa] memada [ia] dengan sedikit
daripada [jumlah] harta dunia [yang dimilikinya].
Adapun kenyang itu maka ada padanya beberapa kebinasaan :
Pertama, ketiadaan sedap mengerjaka ibadah.
Kedua, menambah keinginan nafsu.
Ketiga, ketiadaan kasihan akan yang miskin kerana apabila ia kenyang nescaya
menyangka ia akan sekalian manusia semua kenyang bersalahan lapar maka ia sebab
bagi kasihan belas akan orang miskin.
Dan inilah setengah daripada hikmah wajib puasa.
Dan keempat, lemah daripada mengingat akan ilmu yang memberi manafaat.
Kelima, bahawasanya orang yang sempurna iman itu pergi datang ia kepada masjid
dan orang yang banyak kenyang itu lagi datang ia kepada jamban.
Maka jika engkau berkata, sesungguhnya telah jadi kenyang itu adat bagi ku
maka betapa aku meninggalkan dia?
Maka dijawab, bahawasanya yang demikian itu muda atas mereka mengkehendaki
akan dia dengan beransur-ansur.
Dan iaitu bahawa mengurangi engkau pada tiap-tiap hari daripada makanan engkau
yang biasa kadar sesuap hingga mengurangi engkau akan sepinggan di dalam
sebulan maka tiada nyata bekas mengurangkan itu pada diri engkau dan jadilah
mensedikitkan itu adat engkau.
Dan ketahui oleh mu bahawasanya mensedikitkan makan itu tiga pangkat,
Pertama, pangkat as siddiqin iaitu menyempurnakan atas kadar yang memelihara
badannya daripada binasa.
Yang kedua, bahawa terpada ia dengan setengah cupak tiap-tiap hari.
Dan iaitu memenuhi sepertiga perut.
Dan atas yang demikian itu memperbuat oleh Saidina Umar radhiyallahu anhu
dan jamaah daripada sahabat kerana adalah makanan mereka itu segantang syair
pada tiap-tiap tujuh hari.
Yang ketiga, bahawa memadakan secupak tiap-tiap hari. Dan apabila melebihi akan yang
demikian itu maka ia bersekutu akan orang kebanyakan dan masuk di dalam
membanyakkan makan.
Adapun mensedikitkan maka dengan ditilik kepada masa maka iaitu tiga
pangkat juga :
Yang lebih tingginya bahawa lapar ia tiga hari atau lebih ertinya tiap-tiap
tiga hari atau lebih sekali makan.
Maka sesungguhnya adalah Saidina Abu Bakar radhiyallahu anhu lapar ia enam
hari.
Dan adapun yang pertengahan bahawa makan ia pada tiap-tiap dua hari dan
yang lebih rendah bahawa makan ia tiap-tiap hari sekali.
Adapun mereka yang makan dua kali pada tiap-tiap hari maka tiada ada
baginya kelakuan lapar sama sekali dan adalah ia meninggalkan kelebihan lapar.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan